مير على در سال ١٤٦٥ در هرات متولد شد. در نوجوانى زير نظر زين الدين محمود به آموختن خط پرداخت و از آن به بعد وقتش را صرف كتابت می کرد كه بسيار مورد علاقه اش بود. میرعلی تا سنين ميان سالى در هرات زندگى مى كرد و گاهگاهى به شهرهايى چون مشهد مسافرت كرد.
در سال ١٥٢٨ عبيداله خان ازبك، خراسان را اشغال كرد و سپس هرات را براى مدت كوتاهى به تصرف خويش در آورد و هنگام باز گشتش به مقرّ حكومتش تعدادى از هنرمندان مثل ميرعلى و شيخ زادۀ نقاش را با خود به بخارا برد. ميرعلى بقيه عمرش را در بخارا گذراند و اگرچه بسيار اصرار داشت كه به هرات بازگردد، ولى آنها خواسته او را رد كردند.
آثار میرعلی در زمان خویش و پس از آن بسیار مورد نقل و جعل قرار گرفته است. دلائل بسيارى هست كه چرا كارهاى جعلى و ساختگى زيادى را به او نسبت داده اند؛ نخست این که او امضاهاى ( تخلص هاى )
بسیاری داشت، چون: على، ميرعلى، على الكاتب، ميرعلى الكاتب السلطانى، على الحسينی، على الحسينی الکاتب.
همچنین ما ميدانيم که بسيارى از کاتبان و خوشنویسان هم عصر او «على» نام داشتند.
دوم این که تعدادى از معاصران و شاگردان او براى سود جويى و یا به دست آوردن شهرت، امضاى او را در زیر كارهايشان اضافه مى كردند. از سویی چون ميرعلى در سالهاى آخر عمرش در هرات نبود، نمى توانست اين فرصت طلب ها را رسوا كند.
ميرعلى كتابهاى بسيارى را به خط نستعليق نوشت، همچون بوستان سعدى و كتابهایی كه بسيار ارزشمندند.
تاريخ اين آثار به سالهاى ١٥٠٨ تا ١٥٤١ بازمی گردد. ديگر كارهاى گرانبهاى ميرعلى شامل قطعه هایی است که در مرقعات گوناگون جای گرفته است. یکی از ارزشمندترین آنها " مرقع گلشن " است.
اين مرقع بين سالهاى ١٦٠٥ تا ١٦٢٩ نوشته شده و شامل حدود نود اثر امضادار از ميرعلى است.
اين قطعات در میان سالهاى ١٥٣٣ تا ١٥٤٤ نوشته شده است. در اين مرقع آخرين چلیپاهای ميرعلى دیده می شود که با قلم دو دانگ نوشته شده و اکنون در کتابخانۀ كاخ گلستان (سلطنتی) در تهران نگهدارى مى شود.
رساله ای در خوشنویسی با نام " مدادالخطوط " وجود دارد که بارها به نام مير على چاپ شده است ولی در حقيقت بخشی از رساله ای
با عنوان " خط و سواد " كه " مجنون رفيقى هروى " آن را تألیف کرده است. تذکره نويسان دورۀ صفوی و پس از آن، زندگى اين دو هنرمند بزرگ سدۀ شانزدهم را با هم در آميخته اند. میرعلی شعر نیز می سرود و برخی از این آثار به خط خودش باقی مانده است. در ميان شاگردان برجسته ميرعلى مى توان از محمود بن اسحاق الشهابى نام برد که در همان زمان، به جعل آثار استادش دست می زده است.
ميرعلى در سال ١٥٤٤ در بخارا دار فانى را وداع گفت و در همان شهر به خاک سپرده شد.